Jednym z wydarzeń ubiegłego tygodnia projektu Rewolucja 4.0 było seminarium pt.: „Integrated modeling to evaluate welfare impacts of alternative biogas policies in Poland”, organizowane w ramach Problemu węzłowego nr 3.1 Polityka regulacyjna. Gościem spotkania był prof. Stelios Rozakis, specjalista z zakresu ekonomiki rolnictwa, badań operacyjnych, analizy polityki, bioenergii oraz programowania matematycznego.
W pierwszej części seminarium zdecydowano się na umówienie ekonomicznego potencjału bioenergii. W ramach tego zagadnienia Prelegent w szczególności skupił się na:
- rozwoju bioenergii,
- postępie wiedzy naukowej,
- alternatywach dla sektora rolnego,
- zidentyfikowanemu stopniu rentowności.
Następnie przedstawiono modele behawioralne i normatywne eksplorujące charakter decyzji podejmowanych przez rolników. W znacznej mierze uwagę poświęcono funkcjonującym ograniczeniom, w tym
- względom agronomicznym,
- perspektywie rynkowej,
- otoczeniu instytucjonalnemu,
- techniczno-ekonomicznym uwarunkowaniom rozwoju gospodarstw.
Profesor podczas wykładu zaprezentował również metodę programowania matematycznego, pełniącą funkcję predyktywną w stosunku do reakcji rolników. Zwrócił on uwagę, że jednostki decyzyjne, czyli farmy, uzależniają podejmowanie decyzji od czynników ekonomicznych. W tym celu uwzględniane są wielkości takie jak: obowiązujące i prognozowane poziomy cen, obszar uprawy oraz oczekiwana ilość zbioru. Co istotne, informacje te można przedstawić za pomocą krzywej podaż, analizując koszt krańcowy gospodarstw rolnych.
W dalszej części seminarium omówiono występujące modele w zakresie pozyskiwania bioenergii, z podziałem na region oraz sektor gospodarki. Prelegent podkreślił tutaj realne problemy dotyczące pozyskiwania surowca, będącego głównym składnikiem kosztów bioenergii. Wymienił on między innymi:
- zbyt duże rozproszenie zasobów,
- znaczącą konkurencje między działalnością rolniczą a uprawami niespożywczymi gospodarstw,
- wysoką zależność kosztów surowców od środków polityki rolnej.
Elementem konkludującym było reprezentowanie sektora przez dużą liczbę modeli gospodarstw. Warto przy tym dodać, że wszystkie wskazane zagadnienia uzupełnione zostały o dogłębną analizę empiryczną. Ostatni komentarz Profesora skupiał się na sposobach rozwiązywania zdiagnozowanych problemów. Jego zdaniem główne działania w tym zakresie powinny koncentrować się na minimalizacji ryzyka i niepewność, przy jednoczesnej maksymalizacji użyteczności inwestycji podejmowanych przez właścicieli gospodarstw rolnych.