Wpływ rewolucji technologicznej na sektor nieruchomości to problem złożony. Nieruchomości są bowiem branżą ze swej istoty dość tradycyjną. Wynika to z pewnością ze specyfiki nieruchomości jako towaru, którego obrót w istotny sposób determinowany jest przez otoczenie instytucjonalno-prawne danego kraju oraz ze specyfiki obiektów nieruchomych jako produktu przemysłu budowlanego, powszechnie uznawanego za branżę konserwatywną posługującą się sprawdzonymi technologiami o długiej historii.  Oczywiście nie można podważyć twierdzenia, że technologia zmieniła i wciąż zmienia sposób funkcjonowania rynku nieruchomości. Niemniej wpływ technologii na ten sektor do czasu pandemii Covid-19 wydawał się mieć bardziej stopniowy niż rewolucyjny charakter w porównaniu do wielu innych branż.

O ile takie pojęcia jak PropTech, Real Estate FinTech, Smart Real Estate czy Shared Economy pojawiają się bardzo często w przestrzeni publicznej jako przejaw trendów technologicznych i innowacji w sferze nieruchomości, o tyle mniej się pisze na temat faktycznej absorbcji technologii przez firmy działające w tej branży. Artykuł pt. „How Technology Impact the Real Estate Business – Comparative Analysis of European Union Countries“ World of Real Estate Journal 112, 2020, w pewnym stopniu uzupełnia tę lukę. Porównując stopień absorpcji nowych technologii przez firmy działające w krajach Unii Europejskiej, wskazuje zarówno na poziom innowacyjności firm w poszczególnych krajach, jak i pozwala na dokonanie porównań na płaszczyźnie międzynarodowej. Prezentowane w nim wyniki badań empirycznych  w szczególności koncentrują się na wykorzystaniu mediów społecznych, rozwiązań IT opartych na chmurze, usług e-commerce oraz analizy dużych zbiorów danych (Big Data) przez firmy branży nieruchomości w wybranych krajach Unii Europejskiej.

Analiza wielowymiarowa pozwoliła wyróżnić trzy symboliczne grupy krajów, według stopnia absorbcji technologii przez firmy nieruchomościowe: liderów technologicznych (grupa 1), dążących do postępu technologicznego (grupa 2) oraz początkujących odkrywców technologii (grupa 3). Uzyskane wyniki badań wskazują na dość duże zróżnicowanie w obrębie krajów członkowskich Unii Europejskiej. Polskie firmy, obok firm z Litwy, Rumuni, Węgier i Słowacji znalazły się w ostatniej grupie –  najmniej zaawansowanych technologicznie państw. Wynika to z różnych przyczyn, ale przede wszystkim jest skorelowane z ogólnym stopniem absorbcji technologii przez społeczeństwa i gospodarki poszczególnych krajów.

Obecny kryzys pandemiczny stanowi szansę dla postępu technologicznego i zniwelowania luki, jaka powstała pomiędzy liderami technologicznymi a krajami, które dopiero budują swój potencjał innowacyjny. Szczególnie digitalizacja w sektorze publicznym może przynieść ogromne korzyści dla branży nieruchomości.

Istnieje również potrzeba edukacji na temat możliwości wykorzystania nowych technologii w biznesie nieruchomościowym oraz konieczności doskonalenia umiejętności cyfrowych przez profesjonalistów z tej branży. W Polsce przygotowanie do zawodów związanych z nieruchomościami w zasadzie pomija kwestie technologiczne. Wsparcie ze strony stowarzyszeń zawodowych jest również niewystarczające w tym zakresie. Wciąż brakuje kursów i szkoleń, które pozwoliłyby profesjonalistom rynku nieruchomości podnieść umiejętności cyfrowe i dostrzec korzyści płynące z wykorzystania technologii.